از رنج این کودکان ، رنج می برم . برایم بسیار دردناک است که ببینم حقوق بر حق شان پایمال می شود . چه توسط پدران و مادران نا آگاه و نادان شان و چه توسط آن هایی که در حوزه های سیاسی ، اقتصادی اجتماعی ، قانون گذاری ، فرهنگ و یا امور خانواده به این مظلوم های بی دفاع ظلم می کنند و ستم روا می دارند . چه اهمیتی دارد نام من بر شناسنامه این کودکان ثبت شده باشد . آن ها همه کودکان من هستند و فرزندانم ... در هر کجای این جهان زندگی کنند . من رنج این این کودکان را شاهدم و همیشه در جست و جوی دلایل و ریشه هایش بوده ام : چرا ؟ آیا برای این است که کمتر کسی آن ها را صمیمانه و عاقلانه دوست دارد ؟ برای این بوده که به سرنوشت شان کسی اهمیت نمی دهد ، هیچ کسی هر کجا که باشد و به هر کاری یا انجام هر وظیفه ای مشغول ؟ بگذارید برایتان بنویسم ما در کشورمان چهار میلیون کودک باز مانده از تحصیل داریم

این آمار ممکن است باور پذیر نباشد اما مرکز پژوهش های مجلس در سال 1389 ، یعنی پنج سال پیش این آمار را اعلام کرده است و همین مرکز دولتی اعلام کرده از سال 1391 تا سال 1393 در هر سال به صورت میانگین یک میلیون کودک از تحصیل بازمانده اند . این کودکان به کار یا به تکدی گری مشغولند و در یک کلام و با کمال تاسف باید گفت و نوشت برای کشوری که " نفت " دارد و منابع نفتی ، برای کشوری که داعیه دار عدالت است و دین اساس حاکمیت آن بوده و هست این آمارها نشان از فاجعه و فروپاشی دارند .

فروپاشی اخلاق و انسانیت ، فروپاشی باورها و فروپاشی انسانیت بر اساس باورهای اخلاقی ...

 این درد را به کجا باید برد و چگونه باید درمانش کرد ؟

پیرامون من در محله ای که زندگی می کنم . در شهر من و در کشورم ظالمانه ترین بی عدالتی ها نسبت به این کودکان صورت می گیرد . آن ها هیچ حق انتخابی ندارند و هیچ کس از حقوق این کودکان دفاع نمی کند .

حرف می زنند اما فقط حرف است که اگر نبود فرقی هم نمی کرد . اگر حرفی هم زده نشود شاید بهتر باشد ی دانید چرا ؟ شاید به جای فریب گوش هایمان چشم هایمان را بر این فجایع می گشودم و کاری می کردیم .

اما چه کاری ؟ ...                 ارادتمندتان _ دیگر پیمان

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: